Data urodzenia:
1906-12-19
Miejsce urodzenia:
Warszawa
Imiona rodziców:
Stanisław - Katarzyna
Wykształcenie :
Inżynier architekt. Uczeń przedwojennego gimnazjum im. Lorentza przy ul. Brackiej 18. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1939).
Działalność sportowa:
Jako uczeń szkoły średniej - Gimnazjum im. Lorenza grał od 1924 r. w pierwszej drużynie siatkarskiej w Warszawie w ramach AZS Warszawa. Razem z Zygmuntem Nowakiem stworzył w tym klubie w 1928 r. sekcję gier sportowych. Był wówczas najmłodszym członkiem zarządu klubu. W okresie gry w AZS zdobył mistrzostwo Polski w 1930, 1934 i 1935 r., wicemistrzostwo Polski w 1929, 1931, 1932, 1937 i 1938 r. oraz brązowy medal w 1933. Wystąpił w pierwszym nieoficjalnym meczu reprezentacji Polski w sierpniu 1934 r. przeciwko reprezentacji Polonii Zagranicznej. W latach 1935–1936 był kierownikiem referatu prasowego Polskiego Związku Gier Sportowych, a w latach 1936–1939 kierownikiem referatu siatkówki w tym związku (przemianowanym w kwietniu 1936 r. (por. Przegląd Sportowy nr 30 z 6.04.1936) na Polski Związek Piłki Ręcznej). Równocześnie w latach 1934–1936 był sekretarzem zespołu, którego celem było utworzenie komisji technicznej piłki siatkowej przy Międzynarodowej Amatorskiej Federacji Piłki Ręcznej, a od 1936 r. sekretarzem generalnym Komisji Piłki Siatkowej i Pięstówki (Faust-ball) przy tym związku. W czasie okupacji był jednym z inicjatorów podziemnych rozgrywek siatkarskich w Warszawie. Razem z Igorem Tepicynem ufundował nagrodę wędrowną im. Kazimierza Wilamowskiego dla konspiracyjnego mistrza Warszawy.
Wrzesień 1939 r. :
Uczestnik wojny obronnej 1939 r.
Udział w konspiracji 1939-1944:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - 3. Rejon "Ratusz" - VI zgrupowanie "Golski"
Oddział:
Okręg Warszawski Armii Krajowej - Szefostwo saperów
Szlak bojowy:
Śródmieście Północ
Losy po Powstaniu:
Niewola niemiecka.
Losy po wyzwoleniu:
W październiku 1945 roku powrócił z Niemiec do kraju, z miejscowości Regensburg w Bawarii (pol. Ratyzbona) i zameldował się w Polskim Czerwonym Krzyżu w Warszawie. Jako miejsce pobytu wskazał Polską "YMC-ę" przy ul. Konopnickiej 6.
Losy po wojnie:
Od września 1945 r. kierownik sekcji gier sportowych AZS Warszawa, równocześnie trener drużyn siatkarskich w tym klubie. Jako trener drużyny męskiej poprowadził ją do mistrzostwa Polski w 1947 i 1949 r. oraz brązowego medalu w 1948 r. Z drużyną kobiecą sięgnął po mistrzostwo Polski w 1947 i 1948 r. oraz brązowy medal w 1950 r. W latach 1946–1950 był kierownikiem wydziału siatkówki reaktywowanego Polskiego Związku Piłki Ręcznej (przemianowanego w 1949 na Polski Związek Koszykówki, Siatkówki i Szczypiorniaka). W latach 1948–1949 był trenerem reprezentacji Polski w siatkówce – zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Jako trener męskiej reprezentacji prowadził ją w pierwszym oficjalnym meczu w historii – w dniu 28 lutego 1948 r. w Warszawie z Czechosłowacją. Następnie we wrześniu 1949 r. na Igrzyskach Bałkańskich odpowiadał za reprezentację wspólnie z Walentym Kłyszejką. W 1949 r. był trenerem w trzech meczach towarzyskich, natomiast na mistrzostwach świata występował już wyłącznie w roli kapitana związkowego (trenerem został Zygmunt Kraus). Kobiecą reprezentację Polski prowadził na Igrzyskach Bałkańskich w 1948 r. oraz w pięciu meczach towarzyskich w 1949 r. Jego następcą w roli trenera tej drużyny był Lotar Geyer. Jego bilans trenerski to osiem zwycięstw i dwie porażki z drużyna kobiecą oraz trzy zwycięstwa i siedem porażek z drużyną męską. Od sierpnia 1946 r. kierował komisją organizacyjną Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej (FIVB), powołanej do życia na zjeździe w dniach 18–20 kwietnia 1947 r. W latach 1947–1953 przewodniczył Komisji Technicznej FIVB. Autor podręcznika „Piłka siatkowa” wydanego w 1950 oraz wielu artykułów popularyzujących siatkówkę w prasie sportowej. Autor i redaktor wielu publikacji dotyczących architektury sportowej, m.in. „Pawilony sportowe” (1958), „Budownictwo urządzeń sportowych” (1962), „Urządzenia sportowe” (cztery wydania - 1959-1982, redaktor). Działacz Międzynarodowej Unii Architektów, twórca sekcji „Sport i wypoczynek”.
Miejsce śmierci:
Warszawa
Miejsce pochówku:
Cmentarz Powązkowski w Warszawie (Stare Powązki), kwatera 284, rząd 2, miejsce 3-4 - grób rodziny Wirszyłłów z 1934 roku.
Źródła:
Muzeum Powstania Warszawskiego, baza uczestników PW, PCK - kartoteka
Publikacje:
R. Wryk Akademicki Związek Sportowy 1919–1939, 50 lat piłki siatkowej 1924–1974 AZS Warszawa. Nekrolog ukazał się w Przeglądzie Sportowym z 17 kwietnia 1980 r.
Uwagi:
Różnice w dacie urodzenia, urodzony 19.12.1906 lub 19.02.1906. Na karcie PCK zapis: 19 II 1906
